“Acceptatie geeft rust wanneer het diepe wonden kust”
Wanneer ik je vraag te noemen waar je van houdt en wat je lief hebt, op welke plaats sta jijzelf?
Veel mensen kijken snel naar externe factoren waar ze van houden en gaan daarbij snel voorbij aan zichzelf. Zelfliefde lijkt nog steeds vanuit de samenleving een taboe te zijn en wordt snel bestempeld als egoïstisch of egocentrisch. Maar wie zichzelf niet volledig kan accepteren of wie niet van zichzelf kan houden, geeft zichzelf minder snel bloot aan de buitenwereld en zal zich sneller terug strekken of afsluiten voor anderen.
Wanneer je een deel van jezelf niet kan accepteren kan dat leiden tot schaamte waardoor je dat deel van jezelf probeert te verbergen voor de buitenwereld wat een belemmerend gevoel geeft. Zo kun je niet in volledige vrijheid leven in met wat en wie je daadwerkelijk bent.
“Onzekerheid maakt je klein, kleiner dan je werkelijk wilt zijn”
Het deel aan of in jezelf wat je niet accepteren kan zit in jezelf. De mening van anderen is meestal totaal anders dan hoe jij jezelf ziet. Mensen om je heen zijn meestal niet eens bezig of zijn zich niet bewust van het deel wat jij niet accepteren kan in jezelf.
Het is zonde wanneer jij je belemmert of geremd voelt over iets aan of in jezelf wat een ander niet eens opvalt, dit neemt een stuk weg in het volledig in openheid en vrijheid leven.
Natuurlijk is er vaak de mogelijkheid om dingen die je belemmeren te veranderen waardoor het geen dat je niet accepteren kan verdwijnt. Maar wanneer het (nog) niet mogelijk is verandering te brengen in wat je niet aan jezelf accepteren kan, accepteer het dan zoals het is en probeer dat los te laten.
Vaak ben jijzelf diegene die moeite heeft met iets aan of in jezelf en speelt het voor de mensen om je heen niet eens een rol of zijn zich vaak niet eens bewust van waar jij mee zit. Wel is voor de mensen om je heen het soms voelbaar en zien ze de emotie in je ogen, maar begrijpen soms niet waar dat vandaan komt.
Hoe meer je van jezelf gaat houden en hoe meer jij jezelf accepteert, hoe meer je te geven hebt en hoe vrijer en opener jij je voelt bij de mensen om je heen. Moeilijk is dat, de zelfliefde opbrengen om jezelf helemaal te accepteren zoals je bent. Inclusief de eigenschappen waar je liever niets van wilt weten. Maar toch is het belangrijk. Het is belangrijk omdat het je helpt om echt van jezelf te houden. Inclusief je donkere kanten en wat je niet mooi vindt aan jezelf of je tekortkomingen. Maar ook het accepteren van wat anderen van je vinden of wat je denkt dat anderen van je vinden.
In onze samenleving wordt zelfliefde en van je zelf houden nogal eens verward met narcisme. Het verschil zit hem in dat narcisme een door het brein gecreëerd karakter is dat alles inzet om op een manipulatieve manier voldoening te geven aan zichzelf ongeacht wat het met een ander doet. Deze mensen zijn beschadigde individuen die juist niet van zichzelf houden en dat ook niet zo voelen. Het is dus schijn. Terwijl iemand die werkelijk van zichzelf houdt dit ook projecteert naar de omgeving en mensen om zich heen. Uit liefde zal je nooit iemand pijn willen doen uit eigen belang en heb je de liefdevolle intentie dat een ander zich gelukkig en comfortabel voelt. Het verschil is dus het belang die je stelt naar de mensen om je heen. Zelfliefde en volledig jezelf accepteren heeft niets te maken met narcisme.
Een moeilijke, maar goede manier om te leren jezelf volledig te accepteren en van jezelf te houden is dat juist tegen jezelf te zeggen voor de spiegel wanneer je recht in je eigen ogen kijkt en let eens op hoe dat voor je voelt. Dit kan confronterend en moeilijk zijn, maar na verloop van tijd wordt het steeds makkelijk. Ook een manier is wanneer je moeite hebt met iets aan je lichaam wat je niet mooi vindt en waar je moeite mee hebt om te accepteren is het heel bewust aan te raken met je handen. Wees je bewust wat je voelt en probeer het heel bewust te accepteren als deel van jezelf.
Jezelf accepteren zoals je bent is een van de moeilijkste, maar mooiste projecten die je in je leven gaat ondernemen.
